سوری سر سلسله دود مان افاغنه شکست می خورد. او پس از این شکست می گریزد و خود را به سیستان واز آنجا به اصفهان می رساند و به دربار شاه طهماسب صفوی پناهنده می شود. درسال951 هجری قمری شاه تهماسب اول در فرمانی به شاه قلی سلطان حاکم کرمان احمد خان شاملو حاکم سیستان دستور میدهد با کمک سران طوایف بلوچ که در حاشیه مرزی هند و افغانستان ودر حوالی قند هار سکنی دارند، لشکر بزرگی فراهم آورد و به هندوستان حمله کنند. هدف از این حمله برگرداندن مجدد هما یون شاه به تاج و تختش در هندوستان است. بزرگترین طوایف در این دوره عبارتند از رند و لاشاری . سر کردگی طایفه رند به عهده ی میر چاکر خان و لاشاری به عهده میر گوهرام خان بوده است . با استناد به مآخذ موجود از این دوره، خواهر بزرگ میر چاکر خان و مادر بیبگر به نام باتری که زن شجاع وشمشیرزن ماهری بوده است ، موٌفق می شود پادشاه دهلی دستگیر کند وبه همایون شاه تحویل دهد . به پاس این خدمات است که همایون شاه پس از جلوس مجدد بر تخت وتاج ، سر زمین های وسیع از مناطق سند ، بلو چستان و پنجابرا به سران دو طایفه رند و لاشاری می بخشد .
حدود چهارونیم قرن پیش، همایون شاه (937هجری /530 میلادی) دومین پادشاه سلسه گورکانیان هند از شیر شاه
طوایف رند ولاشاری سال ها در کمال صلح وصفا کنارهم ودر جوار سایر طوایف به زندگی دام داری خود مشغول بوده اند ، تا این که دو واقعه ، که ذیلا شرح آنها خواهد گذشت ، این صلح و صفای هم جواری را به خصومت مبدل می کند:
بیوه زن دامدار و ثروتمندی به نام گوهر، که در منطقه ای لاشار ودر همسایگی سر کرده آنها میر گوهرام خان می زیسته است ، تقاضای ازدواج میر گوهرام خان را رد می کند. اصرار زیاد میر گوهرام خان موجب می شود که گوهر منطقه لاشا ری را ترک به مناطق طایفه رند کوچ می کند ودر آنجا نزد میر چاکر خان سردار این طایفه پناهنده میشود. رد تقاضا ی ازدواج از جانب گوهر و مهاجرت او به منطقه طایفه رند برای میر گوهرام خان به معنی اهانتی بزرگ تعبیر میشود. درست در همین زمان بین ریحان رند پسر میر چاکر خان و رامین لاشاری پسر میر گوهرام خان مسابقه اسب دوانی انجام می گیرد که بدون نتیجه قطعی ، یعنی بدون پیروزی یکی از این دو ، به پایان می رسد. عدم موفقیت رامین لاشاری در این مسابقه او را به حدی ناراحت می کند که در مراجعت به گله ی شتر های گوهر ، بیوه زن ثروتمند، حمله می کند و تعدادی از شتر های نوزاد را به هلاکت می رساند . او در بر گشت به محل ساربان ، حتی ابا نکرده تمام ماجرا را برای گوهر تعریف می کند. اما گوهر با توجه به عواقب وخیم این عمل ، به ساربان توصیه می کند ماجرا را کاملا مخفی نگهدارد و با کسی د رمیان نگذارد . با فرا رسیدن عید فطر ،میر چاکر خان به دیدار گوهر می آید. غروب به هنگام مراجعت گله از چراگاه ، ناگهان پستان های پر از شیر ماده شتر ها توجه میر چاکر خان را جلب می کند و علت آن را از گوهر جویا می شود . گوهر سعی می کند واقعیت را پنهان ساخته هلاکت شتر های نوزاد را به حیوانات وحشی نسبت می دهد، معهذا میر چاکر خان که خود دامدار و فردی با تجربه است ، به اظهارات گوهر مضنون می شود و در نتیجه ساربان را احضار و با تهدید و ارعاب بالاخره به حقیقت ماجرا پی می برد. میر چاکر خان به منظور انتقام جویی به نهصد تن از بهترین سوراکاران خود به گله شتر های میر گوهرام خان حمله می کند و کلیه ی شتر های گله را به هلاکت می رساند. دو دست ساربان گله را نیز قطع می کند و او را با دست های قطع شده به میر گوهرام خان تحویل می دهد. از این جا است که جنگ های خونینی بین دو طایفه ی رند و لاشاری شروع می شود . در این جنگ ها که سی سال به طول می انجامد گاهی طایفه رند و گاهی طایفه لاشاری پیروز می شود . معروف ترین آنها جنگ نلی است که پیروزی میر گوهرام خان را در پی دارد .
بدین ترتیب شعر چاکر گوهرام از دو قسمت تشکیل می شود . هر یک از این قسمتها پیروزی یکی از این دو طایفه و شکست دیگری را توصیف می کن